مکان‌یابی پارک‌های بزرگ مقیاس برای مراکز شهری با استفاده از فرایند سه مرحله‌ایِ تحلیل سلسله مراتبی- شبکه‌ای (مطالعه موردی: منطقه 8 (تاریخی – فرهنگی) شیراز)

فضاهای سبز به عنوان جزئی از نظام عملکردی، واجد ارزش­های اجتماعی و اکولوژیکی برای بافت مرکزی شهرها می­باشند و مکان‌یابی صحیح آنها برای برخورداری از یک مرکز شهری سرزنده اهمیت بسیاری دارد. امروزه قابلیت روش­های مختلف تصمیم­گیری چندمعیاره از جمله فرایندهای تحلیل شبکه­ای و سلسله­مراتبی در حوزه مکان‌یابی به اثبات رسیده است. پژوهش حاضر، توسعه فضای سبز شهری را در مرکز شهر شیراز  با استفاده از سیستم پشتیبان تصمیم­گیری متشکل از فرایند سه مرحله­ای تحلیل سلسله­مراتبی-شبکه­ای و سیستم اطلاعات جغرافیایی بررسی می­کند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که ترکیب دو فرایند تحلیل سلسله مراتبی-شبکه­ای ضمن رفع مشکلات تحلیل سلسله مراتبی، مدل مناسبی را برای تعیین میزان اهمیت معیارها، بررسی قابلیت اراضی و انتخاب موقعیت مکانی بهینه فضای‌ سبز برای مناطق شهری به ویژه بافت تاریخی که دچار کمبود اراضی وسیع و مناسب است، فراهم می‌آورد. این پژوهش می­تواند در جهت تحقق توسعه پایدار شهری از طریق پایه­گذاری شیوه­های استاندارد تصمیم­گیری در برنامه­ریزی فضاهای سبز مورد استفاده قرارگیرد.